Każdy z pracowników parków krajobrazowych w Polsce i na świecie (często podobne albo bliźniacze formy ochrony) obchodzi każdego dnia „dzień krajobrazu” – to nasza praca, powszedniość ale i wielkie pasje rozwijane w wielu dziedzinach i specjalizacjach wiedzy. Krajobrazu całościowo i „ostatecznie” nie da się zdefiniować. Jednak poruszając się w określonych „ramach” wiedzy i nauki przyjmujemy definicje które pomagają nam w pracy codziennej, idąc tym myśleniem -zgodnie z Europejską Konwencją Krajobrazową, sporządzoną we Florencji dnia 20 października 2000 r., przez Polskę ratyfikowaną 27 września 2004 roku, termin krajobraz „znaczy obszar, postrzegany przez ludzi, którego charakter jest wynikiem działania i interakcji czynników przyrodniczych i/lub ludzkich”(Art. 1, definicje, lit. a). Analiza tego zapisu wskazuje, iż dwie główne składowe definicji to kultura (to co pochodzi od człowieka) i przyroda. Warto wspomnieć iż słowo krajobraz w języku polskim nie było znane przed XIX w. Wcześniej używaliśmy zapożyczonego z języka niemieckiego słowa „Landschaft”, które oznaczało kraj, okolicę, widok – panoramę. Określenie to bardziej podkreślało estetyczne i artystyczne spojrzenie na dany teren. Słowo krajobraz po raz pierwszy do polskiego słownictwa wprowadził Joachim Lelewel, który je użył w publikacji „Dzieje Polski Joachim Lelewel potocznym sposobem opowiedział, do nich dwanaście krajobrazów skreślił” (Lelewel 1829)
