Od lat mnie inspiruje, od lat podchodzę z aparatem i szukam… Robię jakieś zdjęcia… Chcę ten temat doprowadzić do końca… Szukam…

Zapraszam serdecznie 🙂

Kilka fotek z pleneru w Karkonoszach /Karpacz/ z września 2021 roku – w miłym i koleżeńskim towarzystwie. Jako że wystawa jest prezentowana teraz w Radomsku w MIejskiej Bibliotece Publicznej – pokazuję kilka zdjęć wykonanych na tymże plenerze.

Kilka z kilkudziesięciu dzisiejszych fotek wykonanych pod Piotrkowem Trybunalskim. Ulotne, impresyjne zjawiska pogodowe/atmosferyczne trwające od kilku sekund do kilku minut czy godzin – pozostają w ciągłym ruchu – zmianach, których utrwalenie bądź nie na matrycy aparatu zależy od decyzji fotografującego. „Decydujący moment” w tym aspekcie to szybka decyzja twórcy i wybór motywu który pozostaje w ciągłej dynamice zmian…

Autorska pozycja albumowa wydana przez Województwo Łódzkie w 2020 roku. Ta praca to podsumowanie moich 30. letnich badań nad małą architekturą sakralną województwa łódzkiego i Polski środkowej, to moje nowe doświadczenia fotograficzne. Do pozycji tej przygotowywałem się kilka lat – był to czas przeszły „nie utracony”. Będąc krytykiem samego siebie – album odłożyłem „na półkę” aby nabrać dystansu – dlatego teraz zamieszczam… Dziś wiem, że drugi raz tak obszernej tematycznie pozycji nie opracuję…

Cykl ustawiczny od momentu wykonania pierwszego swojego portretu z profilu w Pracowni Podstaw Fotografii Krakowskiej ASP – Wydział Grafiki – prowadzący prof. Zbigniew Zegan /1991/, a profil pomógł mi wykonać dzisiejszy prof. Lech Polcyn. Najczęściej wykonuję te montaże w równych odstępach czasu/albo w przybliżeniu równych – 5; 10; 15 lat… Ego mi mówi: zmieniasz się Piotrze… zrób coś… bo starość puka, a przecież dziś żyjemy w kulcie młodości… – A ja odpowiadam: to nieuchronne i mam w nosie te czasy …. nie jest z tym mi dobrze ani źle…

rozmowa z samym sobą po 30. latach III

Każdy z pracowników parków krajobrazowych w Polsce i na świecie (często podobne albo bliźniacze formy ochrony) obchodzi każdego dnia „dzień krajobrazu” – to nasza praca, powszedniość ale i wielkie pasje rozwijane w wielu dziedzinach i specjalizacjach wiedzy. Krajobrazu całościowo i „ostatecznie” nie da się zdefiniować. Jednak poruszając się w określonych „ramach” wiedzy i nauki przyjmujemy definicje które pomagają nam w pracy codziennej, idąc tym myśleniem -zgodnie z Europejską Konwencją Krajobrazową, sporządzoną we Florencji dnia 20 października 2000 r., przez Polskę ratyfikowaną 27 września 2004 roku, termin krajobraz „znaczy obszar, postrzegany przez ludzi, którego charakter jest wynikiem działania i interakcji czynników przyrodniczych i/lub ludzkich”(Art. 1, definicje, lit. a). Analiza tego zapisu wskazuje, iż dwie główne składowe definicji to kultura (to co pochodzi od człowieka) i przyroda. Warto wspomnieć iż słowo krajobraz w języku polskim nie było znane przed XIX w. Wcześniej używaliśmy zapożyczonego z języka niemieckiego słowa „Landschaft”, które oznaczało kraj, okolicę, widok – panoramę. Określenie to bardziej podkreślało estetyczne i artystyczne spojrzenie na dany teren. Słowo krajobraz po raz pierwszy do polskiego słownictwa wprowadził Joachim Lelewel, który je użył w publikacji „Dzieje Polski Joachim Lelewel potocznym sposobem opowiedział, do nich dwanaście krajobrazów skreślił” (Lelewel 1829)

Prezentuje kilka zdjęć plenerowych zaproponowanych do wystawy. 8 października zapraszam na godz. 16.00 na otwarcie wystawy Ogólnopolskiego Pleneru Fotograficznego im. Stanisława Różewicza. Otwarcie odbędzie się w Muzeum Regionalnym im. Stanisława Sankowskiego w Radomsku.